Co inni piszą o Edukacji Domowej?

Gdy tylko ogłoszono zamknięcie szkół, rozległy się głosy (na Instagramie i Facebooku, i na paru portalach informacyjnych, ściślej mówiąc), że oto cała Polska jest teraz w edukacji domowej. O!

O?

No… nie wiem. W pierwszej chwili – owszem – takie porównanie się nasuwa, ale po namyśle (a warto, ZAWSZE warto się na ten namysł zdecydować) – nasuwa się myśl, że co jak co, ale mówienie, że teraz cała Polska jest w edukacji domowej, to jak strzał w kolano środowiska edukacji domowej. Czyli jak strzał we własne kolano.

Bo czy chcemy, żeby edukacja domowa kojarzyła się szerszej opinii publicznej z niewychodzeniem z domu? Z brakiem kontaktów z ludźmi? Z – mówiąc wprost – izolacją?

Ależ nie chcemy. Bo edukacja domowa bardzo często jest domowa tylko z nazwy. Edukacja domowa to sytuacja, w której szkołą dla naszych dzieci jest cały świat. Rodzina i dom to baza, to podstawa, ale bynajmniej nie ograniczamy się do nich.

To już nasz trzeci rok w edukacji domowej. Jesteśmy bogatsi o nowe doświadczenia, które pozwalają nam podejść do kolejnej sesji z właściwym nastawieniem. Jedyne, czego żałujemy to tego, że na edukację domową nie zdecydowaliśmy się szybciej. A nie zrobiliśmy tego tylko dlatego, że nie wiedzieliśmy, że jest taka możliwość…

Definicje są bardzo ważne: definiowanie umożliwia dyskusję. Na przykład takie pojęcie jak miłość: trudno ją zdefiniować, ale dopóki przynajmniej nie spróbujemy, będziemy się kłócić w nieskończoność, czy w ogóle istnieje i jak można ją wyrażać.

Podobnie z edukacją domową. Potrzebna jest definicja; i ta ogólna, i osobista. Definicja pozwala zrozumieć innym ludziom – czytelnikom, zwolennikom, oponentom, tym którzy doradzają i którzy szukają rady – jakie założenia przyjmujemy wypowiadając się na temat ED.

Poniższy wpis dotyczy przede wszystkim nauczania na poziomie wczesnoszkolnym i jest skierowany do rodziców, którzy zastanawiają się nad edukacją domową dzieci w klasach 0-III, ewentualnie także IV-V szkoły podstawowej. Są w nim opisane prawidłowości i zjawiska pojawiające się również w wyższych klasach podstawówki i szkole średniej, jednak im dziecko starsze, tym bardziej samodzielne, a im wyższe klasy, tym bardziej specjalistyczna wiedza zawarta jest w programach nauczania.

Czy można się więc dziwić, że coraz więcej ludzi traci wiarę w tradycyjny system szkolnictwa i poszukuje alternatywy? Znajduje ją w edukacji domowej. Oficjalne dane Ministerstwa Edukacji Narodowej przed dwu lat mówiły o 11 tysiącach dzieci, ale w tym roku ich liczba może osiągnąć nawet 15 tysięcy i cały czas rośnie.