Podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej Maciej Kopeć w odpowiedzi na interpelację nr 2849 posłów (Artur Dziambor, Krystian Kamiński, Jakub Kulesza, Krzysztof Tuduj, Michał Urbaniak) przedstawił między innymi dane dotyczące liczby osób nauczanych domowo w podziale na typ szkoły i województwo (stan danych na 30.09.2019 r.):
Poprzedni tekst o wadach i zaletach edukacji domowej zasiał we mnie ziarenko, które kiełkowało przez cały tydzień. Ziarenko niepewności, czy aby na pewno wyczerpałam temat.
Zwłaszcza temat wad edukacji domowej.
No bo zaraz po publikacji koleżanka mi napisała w komentarzu, że zapomniałam wspomnieć o bałaganie, który – gdy mamy edukację domową – jest niesprzątalny i nieusuwalny, po czym zaczęłam myśleć, że jak to możliwe, żebym nie widziała więcej wad w edukacji domowej? Jak to możliwe, żebym widziała tylko takie wady a rebours, czyli de facto zalety?
Ostatnie tygodnie to prawdziwa domowa rewolucja dla milionów rodziców. Próbujemy ogarnąć naukę zdalną i opanować całkowicie nowe narzędzia do edukacji przez internet. Kupujemy drukarki, instalujemy aplikacje, końca nie widać.
Wielu rodziców zaczęło się zastanawiać, czy można zrobić to inaczej. Idea edukacji domowej, do niedawna bardzo niszowego sposobu nauczania, jeszcze nigdy nie była tak popularna w Polsce.
W związku z tym, iż ostatnio spędzam czas głównie w domu, skutecznie zmniejszyła się ilość czynników wywołujących u mnie zdenerwowanie. Brak korków na drogach, tłumów w galeriach czy tłoku w komunikacji bardzo dobrze wpłynął na moje samopoczucie. Jest jednak pewien temat, który doprowadza mnie do szału – mówienie w obecnej sytuacji, że wszyscy uczniowie przeszli na edukację domową. Guzik prawda. Jasne, że w niektórych kręgach, szczególnie w tych związanych na co dzień z ED, żartujemy sobie i śmiejemy się, że wszyscy uczniowie przeszli na edukację domową i, że jest nas znacznie więcej. Uważam jednak, że mówienie o edukacji domowej w kontekście uczniów zmuszonych do nauki w domu w obliczu zamkniętych szkół, jest błędem wskazującym na brak wiedzy “czym to sięje” i, że z edukacją domową ma to niewiele wspólnego.
Cała sytuacja związana epidemią, zamknięciem szkół i przeniesieniem życia (a co za tym idzie – edukacji i pracy) w domowe pielesze sprawia, że wielu ludzi zadaje sobie teraz pytania o… Jakby to ująć? Ogólnie rzecz biorąc, o kształt edukacji. O to, na czym ona polega. O to, komu ją powierzyliśmy, wysyłając nasze dzieci do szkół. O to, czego te szkoły uczą. Oraz tego, jak uczą.
Bo kiedy zaczęło się nauczanie zdalne, szkoła zaczęła przenikać do domów. Szkoła już nie jest miejscem, do którego dzieci się „wysyła” i „ma z głowy”. Szkoła nie jest czymś, co „zadaje lekcje” do odrobienia w domu. Szkoła stała się domem, albo odwrotnie.
Mój kolejny wpis miał być o naszej podróży po Australii, planowałam opisać kolejne miasto czyli Melbourne, ale odłożę to na inny czas. W tej chwili jesteśmy wszyscy w domu w związku z koronawirusem i wszyscy mierzycie się z edukacją w domu. Muszę Wam powiedzieć, że w domach edukatorów domowych to nie wygląda tak jak u Was w tej chwili. Wiem, że jesteście z każdej strony zarzucani materiałami z różnych przedmiotów i, że jest tego dużo. My przez te 4,5 roku edukacji domowej wypracowaliśmy jakiś swój domowy system pracy z dziećmi . Zdaję sobie sprawę z tego, że musi to być dla Was trudne z dnia na dzień stać się edukatorem swojego dziecka, zostaliście wtłoczeni w sztuczną sytuację i nie każdy widzi się w tej roli. Nie każdy też ma cierpliwość, czas, motywację i chęci.
Gdy tylko ogłoszono zamknięcie szkół, rozległy się głosy (na Instagramie i Facebooku, i na paru portalach informacyjnych, ściślej mówiąc), że oto cała Polska jest teraz w edukacji domowej. O!
O?
No… nie wiem. W pierwszej chwili – owszem – takie porównanie się nasuwa, ale po namyśle (a warto, ZAWSZE warto się na ten namysł zdecydować) – nasuwa się myśl, że co jak co, ale mówienie, że teraz cała Polska jest w edukacji domowej, to jak strzał w kolano środowiska edukacji domowej. Czyli jak strzał we własne kolano.
Bo czy chcemy, żeby edukacja domowa kojarzyła się szerszej opinii publicznej z niewychodzeniem z domu? Z brakiem kontaktów z ludźmi? Z – mówiąc wprost – izolacją?
Ależ nie chcemy. Bo edukacja domowa bardzo często jest domowa tylko z nazwy. Edukacja domowa to sytuacja, w której szkołą dla naszych dzieci jest cały świat. Rodzina i dom to baza, to podstawa, ale bynajmniej nie ograniczamy się do nich.
Wiele osób żartuje sobie, że teraz wszystkie dzieci są w edukacji domowej, nawet tytuły wpisów niektórych blogerów są troszkę przewrotne i mylące. Tymczasem prawdę mówiąc jedno z drugim nie ma nic wspólnego. Najwyższa pora wyjaśnić tym co tego nie rozumieją, czym różni się edukacja domowa od tego czego doświadczają obecnie dzieci szkolne.
To już nasz trzeci rok w edukacji domowej. Jesteśmy bogatsi o nowe doświadczenia, które pozwalają nam podejść do kolejnej sesji z właściwym nastawieniem. Jedyne, czego żałujemy to tego, że na edukację domową nie zdecydowaliśmy się szybciej. A nie zrobiliśmy tego tylko dlatego, że nie wiedzieliśmy, że jest taka możliwość…
Na swojej drodze zawodowej poznałam wielu fantastycznych nauczycieli, którzy widzieli w uczniu człowieka. Wielu dyrektorów, którzy slalomem poruszali się pomiędzy paragrafami, stawiając zawsze dobro dziecka na pierwszym miejscu. Ale również nieporównywalnie dużo smutnych, znudzonych edukacją, wypalonych dzieci. Ciągle jeszcze w Polsce jest zbyt wiele szkół, w których zabija się dziecięcą kreatywność i poczucie wartości. Coraz więcej rodziców uświadamia sobie, że szkoła, która uczy wszystkich tego samego, w taki sam sposób, nie jest właściwym miejscem dla ich dziecka. Czy alternatywą może być edukacja domowa?
Version V2.4.0 Copyright © 2023 - All Rights Reserved - edukacja-domowa.org
Template by OS Templates, implementation by Joanna Siwiec-Matuszyk