Edukacja domowa to wolność bycia razem z dziećmi i ogromna możliwość eksploracji świata na wiele sposobów. Jaki więc wpływ na nią mają działanie i motywacja rodziców do wprowadzenia jej w życie?
Tomasz Kot w swym rodzicielstwie pozostaje jednak nietuzinkowy. Dlaczego? Ponieważ jego dzieci, za obopólną aprobatą obojga rodziców, nie chodzą do szkoły.
Zarówna 11-letnia Blanka, jak i 8-letni Leon uczą się w… domu. Objęte są systemem edukacji domowej i wszystko wskazuje na to, że cała rodzina bardzo chwali sobie to rozwiązanie.
Rok szkolny powoli dobiega końca. Ten miniony był dla nas pod wieloma względami wyjątkowy. Był to pierwszy rok, w którym naszą pierworodną objął obowiązek szkolny, i pierwszy raz, gdy dopełniliśmy go w ramach edukacji domowej. Jakie napotkaliśmy trudności, co nas zaskoczyło i czy było warto?
Edukacja domowa to spełnianie obowiązku szkolnego poza szkołą. Odpowiedzialność za zaliczenie danego etapu edukacyjnego („klasy”) spoczywa na rodzicach (a tak naprawdę – na uczniu!). To rodzice (i sami uczniowie) organizują sobie naukę, ewentualnie nauczycieli czy korepetytorów. Najczęściej ponoszą też koszty z tym związane. Czasem, jeśli rodzice zorganizują się w większe grupy, szkoła im te koszty może, ale nie musi refundować.
O nauczaniu domowym mówi się, że to trzecia gałąź edukacji – obok szkół publicznych i niepublicznych. Na polskim gruncie tamte dwie gałęzie ostatnio dziczeją, trzecia się rozrasta.
Tych, którzy robią następny krok, już poza system, też wyraźnie przybywa. We wrześniu 2017 r. MEN doliczyło się ponad 14 tys. uczniów w edukacji domowej. To 0,3 proc. wszystkich uczniów w systemie edukacji, ale i tak dwa razy więcej niż dwa lata wcześniej. Ale wśród samych edukatorów domowych słychać, że te tendencje budowały się przez lata.
Kilka lat temu podjęła decyzję, że jej dziecko nie będzie chodzić do szkoły. Zamiast tego zapewnia mu edukację domową. Jakie są zalety tego rozwiązania mówiła w Analizach TOK FM dziennikarka Hanna Zielińska.
Zgodnie z prawem każdy rodzic może wystąpić dla swojego dziecka o nauczanie domowe. Dzieci uczące się w tej formule są formalnie przypisane do konkretnej szkoły, jednak lekcje z nimi prowadzą sami rodzice. Szkoła odpowiada za poziom tego nauczania, organizując uczniom egzaminy. To one są podstawą wystawienia ocen i promocji do następnej klasy. Szkoła może też organizować zajęcia dodatkowe dla uczniów edukacji domowej. Samorządy otrzymywały na każdego ucznia w edukacji domowej taką samą kwotę z subwencji oświatowej jak na ucznia chodzącego codziennie do szkoły.
Obowiązek edukacyjny dotyczy wszystkich dzieci, co nie oznacza jednak, że każde dziecko musi chodzić do szkoły. Jednym z alternatywnych sposobów spełniania obowiązku narzuconego przez władzę, jest edukacja domowa, w ramach której to rodzice odpowiadają za uczenie swoich pociech. Na taki system nauczania zdecydowali się m.in. Magdalena i Grzegorz Tęcza, rodzice Rafała, Kasi, Ewy, Stasia, Wojtka i Marysi, którzy zgodzili się nam opowiedzieć o swojej codzienności.
Edukacja domowa to obecnie coraz bardziej popularny trend w nauczaniu, w Polsce jednak wciąż pozostaje zjawiskiem niszowym. Ma swoich zwolenników, którzy przekonują, że to świetna metoda na szybsze przyswajanie wiedzy, ale też przeciwników, którzy twierdzą, że to "chowanie dzieci pod kloszem". Z takiej edukacji alternatywnej coraz częściej korzystają też osoby, które czują niechęć bądź sprzeciw wobec edukacji systemowej.
Zapraszam do wysłuchania wywiadu z Tobiaszem Chyrą, licealistą, który od pięciu lat uczy się w edukacji domowej. Tobiasz opowiada o bardzo pragmatycznych motywach przejścia na nauczanie domowe. Z matematyczną precyzją, razem ze swoim tatą, przekalkulował ile czasu marnuje na naukę szkolną, oraz jak ten czas mógłby wykorzystać, gdyby uczył się sam.
Version V2.4.0 Copyright © 2021 - All Rights Reserved - edukacja-domowa.org
Template by OS Templates, implementation by Joanna Siwiec-Matuszyk